Reforma systemu emerytalnego w kontekscie wyliczenia indywidualnej wysokości świadczenia

Abstract

Celem pracy jest udowodnienie hipotezy, iż reforma emerytalna jest korzystna dla przyszłych emerytów pod względem wyliczenia wysokości świadczenia. Pytanie badawcze stawiane w niniejszej pracy odnosi się więc do zagadnienia, czy rząd wprowadzając zmiany w systemie emerytalnym nie powinien również dokonać zmiany wieku przejścia na emerytury i czy dla naszego systemu nie jest to konieczne? Problem systemu emerytalnego jest zagadnieniem dotyczącym polityki społecznej i gospodarczej. Zagadnienie polityczne wypływa z samej koncepcji, legislacji. Wdrażanie zmian w systemie emerytalnym realizowane było przez kolejne rządy, w związku z tym wokół samej reformy urasta tak wiele problemów ideologicznych, że nieraz trudno zrozumieć jej istotę. W pracy starano się więc uciec od kontekstu politycznego związanego z wdrażaniem nowego systemu. Praca skupia się głównie na analizie reformy systemu emerytalnego i jej wpływie na indywidualne świadczenia przyszłych emerytów. Prezentuje zmiany jakie nastąpiły w systemie emerytalnym, przedstawia zasady jego funkcjonowania. Szczególną uwagę zwrócono na badanie struktury wieku emerytalnego jako głównego czynnika determinującego uprawnienia emerytalne w nowym systemie. Praca opiera się głównie na ustawie emerytalnej, szczegółowo przedstawiono kolejne artykuły ustawy dotyczące warunków przejścia na emeryturę oraz sposoby jej wyliczenia. Dokonano analiz statystycznych na podstawie danych Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.