Charakterystyka polskiego systemu autorytarnego na przykładzie rządów sanacji w latach 1926 – 1939

Abstract

Tematem badawczym tej pracy jest sanacyjny system polityczny, jego charakterystyka jako polskiego modelu autorytarnego w latach 1926 – 1939 i wykazanie jej unikalnych cech, które nie uzyskują potwierdzenia na innych przykładach w tym okresie czasu. W tym celu w perspektywie teoretycznej zostanie użyta typologia państwa autorytarnego zaproponowana przez Juana Linza. Wiodącą postacią w przypadku polskim jest osoba Marszałka Józefa Piłsudskiego, który uzyskał olbrzymi autorytet w państwie dzięki swojej działalności konspiracyjnej i politycznej, która przysłużyła się do odzyskania przez Polskę pełnej niepodległości . Celem autora jest wykazanie, iż Polska sanacyjna była krajem o łagodnym systemie autorytarnym, w którym dochodziło do łamania demokratycznych praw obywatelskich i różnego rodzaju zapisów konstytucyjnych. Równie istotnym będzie wskazanie na specyficzne cechy polskiego autorytaryzmu związane z postacią Józefa Piłsudskiego, a więc jego niezwykle bliski kontakt z żołnierzami należącymi niegdyś do dowodzonej przez niego I Brygady, który później przerodził się w określoną działalność polityczną i powstanie nowej elity rządzącej, sprawującej władzę aż do wybuchu II wojny światowej. Na potwierdzenie tezy zostaną przedstawione koncepcje teorii państwa autorytarnego według sanacyjnych twórców, w których będzie wzięty pod uwagę między innymi zakres praw i wolności obywatelskich, nadrzędność państwa względem innych sfer życia, czy też specyficzna rola armii w kraju.