Zarządzanie Zasobami Ludzkimi w Wymiarze Sprawiedliwości na podstawie Sądu Okręgowego w Nowym Sączu

Abstract

Głównym celem pracy było wykazanie znaczenia, specyfiki oraz sposobów zarządzania w sądownictwie – jako niezależnym organie sprawującym wymiar sprawiedliwości. Prowadząc analizę procesu zarządzania w sądownictwie oraz charakterystykę obowiązków pracowniczych oparto się na interpretacji tekstów aktów prawnych normujących dziedzinę zarządzania w sądownictwie, jak też literatury z zakresu zarządzania. Rozdział pierwszy pracy przedstawia główne pojęcia związane z zarządzaniem, organizacją, a następnie założenia i cele zarządzania zasobami ludzkimi, znaczenie zarządzania publicznego, jako nowej dyscypliny w tej dziedzinie, jak również organizację i specyfikę kierowania pracownikami. W rozdziale drugim opisany jest proces zarządzania kapitałem ludzkim, jego podstawowe definicje i główne elementy zarządzania, jakimi są zatrudnianie – jego sposoby związane z rekrutacją i selekcją pracowników, szkolenia- różnorodne techniki podnoszenia kwalifikacji pracowników, ocenianie i ich wpływ na motywację oraz stosowane praktyki wynagradzania wzbudzające nieraz kontrowersję wśród zatrudnionej kadry. Tematem trzeciego rozdziału jest charakterystyka organizacji pracy sądowniczej na podstawie Sądu Okręgowego w Nowym Sączu. Uwzględnia ona strukturę organizacyjną sądu, zakres wykonywanych zadań pracowniczych każdej grupy zatrudnionych pracowników oraz analizę narzędzi zarządzania mających wpływ na aktualną sytuację w wyżej wymienionej instytucji. Zakończenie pracy zawiera wnioski i spostrzeżenia związane z działalnością instytucji oraz obraz opinii publicznej. Przeprowadzona analiza narzędzi zarządzania, jakie mają zastosowanie w wymiarze sprawiedliwości wskazuje, iż nastroje panujące zarówno wśród prawników, jak i pracowników Sądu Okręgowego w Nowym Sączu sprowadzają się do tego, że zarządzanie kapitałem ludzkim w polskich sądach potrzebuje unowocześnienia profesjonalnego stylu kierowania, nowych rozwiązań proceduralnych, kadrowych, uelastycznienia struktury organizacyjnej sądów oraz rozsądnego i przemyślanego wykorzystywania środków finansowych, ponieważ aktualne rozwiązania wykazują wciąż w praktyce wiele niedociągnięć. Sądownictwo musi stać się mocną organizacją przyszłości, opierając się na trzech podstawowych zasadach: wiedzieć – chcieć – móc.