Styl komunikowania się a sposób zarządzania zasobami ludzkimi w opinii studentów WSB-NLU

Abstract

Sukces w zarządzaniu zasobami ludzkimi osiągnie ten, kto potrafi porozumiewać się z współpracownikami, pozytywnie na nich wpływać, rozwiązywać konflikty, oraz negocjować trudne sprawy. Niniejsza praca składa się z pięciu rozdziałów. Wiele miejsca poświęciłam genezie, znaczeniu i roli komunikacji interpersonalnej, jej podstawowym mechanizmom, oraz formom ze szczególnym uwzględnieniem komunikacji werbalnej i niewerbalnej, czterem stylom porozumiewania się według klasyfikacji Morgenthau’a, jak również barierom zakłócającym możliwość skutecznego porozumiewania się (rozdział I). W rozdziale II skupiłam się natomiast na scharakteryzowaniu istoty i roli czynnika ludzkiego w organizacji, oraz technik efektywnego zarządzania potencjałem ludzkim. Zostały również zanalizowane poszczególne formy polityki personalnej, takie jak planowanie, nabór, ocenianie, rozwój personelu, awanse, degradacje, zwolnienia, oraz motywowanie kadry pracowniczej. Trzeci rozdział oparty jest na charakterystyce menedżera jako podmiotu kierowania. Swoją uwagę skupiłam na wyjaśnieniu typów, roli, oraz zadań menedżera w organizacji, jego umiejętnościom oraz kompetencjom komunikacyjnym w pracy zespołowej. Podjęłam również próbę określenia i przedstawienia wizerunku skutecznego menedżera, potrafiącego efektywnie zarządzać, a także roli jego osoby w procesie zarządzania. Omówione też zostały cechy kierownicze i style kierowania zasobami ludzkimi. Rozdział IV i V, które zamykają część praktyczną pracy, opierają się na przeprowadzonych wśród studentów WSB-NLU w Nowym Sączu badaniach ankietowych. Zawierają analizę i interpretację uzyskanych wyników, ich graficzną prezentację, oraz wnioski świadczące o zależnościach i skutkach wynikających z zastosowania danego stylu komunikacji na zachowania motywacyjne pracowników. Opierając się na badaniach ankietowanych studentów, wykazano, iż reprezentowany przez menedżera styl komunikowania się ma kolosalny wpływ na zachowania motywacyjne podwładnych. Wykazano również, że umiejętność wykorzystania drzemiącego w ludziach potencjału twórczego, będzie możliwa wówczas, gdy menedżer zapewni im odpowiedni poziom bezpieczeństwa, wygody i komfortu psychicznego, tak by w wykonywanej pracy mogli dostrzegać sens i znaczenie, mieć możność spożytkowania swoich uzdolnień i kwalifikacji, a także mieć świadomość, iż stoją przed nimi szanse rozwoju, awansu i postępu. Dla podwładnych jest to ważnym bodźcem motywacyjnym.