Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna. Propaganda a rzeczywistość

Abstract

Północnokoreańska propaganda zdaje się być opracowana niemalże do perfekcji. Władze bardzo skutecznie okłamują mieszkańców, nie dopuszczając ich do pewnych informacji, zatajając przed nimi prawdziwy obraz kraju, czy wreszcie obwiniając za niepowodzenia, o których dowiedzieli się Koreańczycy, niewinnych urzędników, którzy są następnie karani za wyrządzenie szkody narodowi koreańskiemu. System w którym obywatele są całkowicie kontrolowani, nie mogą opuszczać miejsca zamieszkania bez zgody władz, nie mówiąc już o wyjeździe za granicę, sprawia, że indoktrynacja ma ułatwione zadanie, gdyż trafia do umysłów Koreańczyków jako ta jedyna i sprawiedliwa, w którą należy wierzyć, gdyż płynie od „Wielkiego Wodza” i „Czcigodnego Generała”. Szereg materiałów ukazujących zdjęcia zwłok zamarzniętych na rzekach Yalu i Tuman, wychudzonych i chorych Koreańczyków, obrazy satelitarne obozów, desperackie próby dostania się do placówek zagranicznych w celu uzyskania azylu, relacje setek uchodźców, którzy uciekali przed głodem, czy też byli więźniami obozów, a nawet ich strażnikami, tworzą jeden tragiczny obraz Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej. To wszystko sprawia, iż śmiało można stwierdzić, iż propaganda północnokoreańska, ukazująca obraz idylli, jest szeregiem kłamstw i przegrywa ze smutną i prawdziwą rzeczywistością. Pomimo, iż reżimowi udowodniono, iż nie radzi sobie z klęską głodu, w wyniku której zginęło już miliony Koreańczyków, a także więzi setki tysięcy swoich obywateli, których torturuje i morduje, to nikt nie stara się protestować przeciwko polityce Phenianu, spokojnie przyglądając się, jak sytuacja pogarsza się z roku na rok.