Abstract:
Samorząd terytorialny w Polsce posiada długą tradycję, jako że swymi korzeniami sięga średniowiecza. „Nowoczesna” postać samorządu terytorialnego zaczęła kształtować się w okresie zaborów, przede wszystkim pod wpływem nauki francuskiej oraz niemieckiej. Po II wojnie światowej ustrój samorządu terytorialnego ulegał licznym zmianom, tj. samorząd terytorialny reaktywowany dekretem z 23 listopada 1944 r. został zniesiony w 1950 roku. Samorząd terytorialny został przywrócony w Polsce po przełomie polityczno-gospodarczym w 1989 roku na mocy ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, początkowo tylko na szczeblu gminnym. Ustawy z dnia 5 czerwca 1998 roku o samorządzie powiatowym, samorządzie województwa oraz Ustawa z dnia 24 lipca 1998 roku o wprowadzeniu zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa przywróciły samorząd terytorialny również na szczeblu powiatowym i wojewódzkim.
W Polsce wieloletnie funkcjonowanie ustroju komunistycznego oduczyło ludzi
samorządności. System nie premiował przedsiębiorczości oraz inicjatywy, lecz
bierność, wychowując ludzi w tym duchu. Polityka ta nałożyła się
na niezmiernie
negatywne skutki społeczne przymusowych przesiedleń
z okresu wojny oraz
późniejszych wielkich migracji. Zniszczyły one w dużym stopniu tradycyjne więzi
lokalne. Więzi te odtwarzają się powoli, jednak odtwarzają się, czego dowodem jest
wzrastająca liczba różnorodnych inicjatyw lokalnych.