Produkt regionalny w Unii Europejskiej, wymiar polityczny, ekonomiczny i kulturalny

Abstract

Uzyskanie znaku europejskiego świadczy o jakości i wyjątkowości produktu, co pozwala jego producentowi sprzedawać produkt po wyższej cenie niż inni producenci, którzy wytwarzają podobne, lecz nieoznaczone produkty, czyli pozwala uzyskać mu wyższy przychód, stałą promocję poprzez rozpoznawalny znak na produkcie, a także zapewnia ochronę produktu w kraju oraz w UE. Jakościowe produkty regionalne są również coraz bardziej znaczącą atrakcją turystyczną. Od 1 maja 2004 roku Polska jest członkiem Unii Europejskiej. Polska jest średniej wielkości krajem, gdzie około 38 % mieszkańców zamieszkuje tereny wiejskie, natomiast ponad 15 % ludności jest zatrudniona w rolnictwie, ma więc szczególny interes w uczestniczeniu w europejskim systemie ochrony oraz promocji żywności. W pierwszym rozdziale opisano podstawowe zagadnienia związane z produktem regionalnym w kontekście wspólnej polityki rolnej i regionalnej, tj. definicje produktu regionalnego i regionalnego produktu turystycznego, pojęcia i cele WPR i polityki regionalnej UE oraz ich zarys historyczny. Drugi rozdział poświęcono kwestii środków finansowych na wspólną politykę rolną i regionalną, z rozgraniczeniem finansowania polityki rolnej do 2007 roku oraz obecnego kształtu polityki rolnej i polityki spójności. Proces uzyskania statusu produktu regionalnego opisano w trzecim rozdziale (dwie kategorie nazw objętych ochroną ChNP i ChOG oraz zasady i procedura nadawania produktowi statusu ChNP i ChOG). W czwartym rozdziale zaprezentowano przegląd polskich produktów regionalnych w Europie. Poruszono kwestie: Polski jako lidera wśród nowych państw członkowskich UE, środków na finansowanie polskich produktów regionalnych oraz bryndzy podhalańskiej jako przykładu rejestracji polskiego produktu regionalnego.