Prezes Rady Ministrów jako naczelny organ administracji publicznej

Abstract

Celem pracy jest charakterystyka pozycji prawno-ustrojowej Prezesa Rady Ministrów jako organu w obszarze administracji publicznej w oparciu o obowiązujące regulacje prawne, a także ukazanie wpływu jaki ma pozycja i kompetencje Prezesa Rady Ministrów na model sytemu ustrojowego państwa. Podstawą opracowania jest założenie, iż Prezes Rady Ministrów z racji przyznanych mu kompetencji posiada dominującą pozycję w rządzie oraz silną pozycję w relacjach z innymi organami administracji publicznej, co zapewnia mu kierowanie pracami rządu i realizacje władzy wykonawczej. W celu weryfikacji powyższej hipotezy zastosowano takie metody badawcze jak analiza literatury i analiza instytucjonalno-prawna, sprowadzająca się do analizy treści aktów prawnych, regulujących problematykę przedmiotu. Dokonując analizy aktów prawnych pod kątem kompetencji Prezesa Rady Ministrów, jak i jego relacji z innymi organami naczelnymi administracji publicznej, posłużono się dwojakimi kryteriami: formalnymi i merytorycznymi. Kryterium formalne to analizowanie zawartych w przepisach kompetencji w oparciu o efekty ich zastosowania, natomiast kryterium merytoryczne odwołuje się do sposobu ich wykonywania (samodzielnego, na wniosek lub za zgodą innego organu). W celu omówienia zagadnienia w pracy posłużono się różnorodną literaturą. W jej zakres weszły akty prawne, takie jak Konstytucje RP, ustawy oraz główne opracowania z zakresu prawa administracyjnego i konstytucyjnego i literatura przedmiotu.