Abstract:
Analiza portfelowa to narzędzie, w oparciu o które inwestor jest w stanie zestawić ze sobą odpowiednie walory tak, by skutecznie zminimalizować ryzyko inwestycyjne. Zestawienie papierów wartościowych nazywa się portfelem inwestycyjnym. Część inwestorów, nie znających istoty oraz zasad użycia analizy portfelowej, nieświadomie ją stosuje. Gracze dywersyfikują ryzyko poprzez wybór akcji spółek o różnych charakterystykach. Do portfela dobierają akcje firm z odmiennych branż, o różnej wielkości, biorą pod uwagę możliwości rozwoju oraz analizują kondycję finansową podmiotu. Inni, bazując jedynie na analizie spadków i wzrostów kursów, tworzą portfel w oparciu o metody analizy technicznej. Nie jest to dywersyfikacja doskonała, w większości oparta na działaniach intuicyjnych. Jedną z pierwszych prób wyjaśnienia, dlaczego inwestorzy kupują więcej niż jedną akcję, były rozważania na ten temat podjęte przez Harry’ego Markowitz’a. Zgodnie z modelem, każdy indywidualny inwestor charakteryzuje się poziomem oczekiwanego zysku w oparciu o określony poziom ryzyka. Technika doboru walorów w oparciu o pomysł Markowitz’a nie znajduje jednak szerokiego zastosowania na rynkach kapitałowych. Pozytywne wyniki badań przeprowadzonych na amerykańskim rynku skłaniają do podjęcia rozważań, czy w warunkach polskich możliwe jest uzyskanie „lepszych” wyników inwestycyjnych dokonując inwestycji w portfel skonstruowany w oparciu o technikę Markowitz’a niż w portfel ważony kapitalizacjami rynkowymi. W związku z tym, podjęto próbę optymalizacji portfela w oparciu o wykorzystanie modelu Markowitz’a przy uwzględnieniu warunków panujących na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie – brak krótkiej sprzedaży. Natomiast głównym celem niniejszej pracy jest dowiedzenie, iż portfel zbudowany techniką Markowitz’a jest bardziej efektywny, czyli przyniesie wyższą stopę zwrotu przy odpowiednio niższym ryzyku, niż inwestycja polegająca na zakupie portfela akcji ważonego kapitalizacjami rynkowymi.
