Reforma Rady Bezpieczeństwa i Organizacji Narodów Zjednoczonych

Abstract

W czerwcu 1945 roku, w San Francisco, państwa zwycięskiej koalicji razem z wieloma innymi, zainteresowanymi światem bez wojen, podpisały Kartę Narodów Zjednoczonych. Czynnikiem jednoczącym je była determinacja, by wspólnymi siłami zapobiec kolejnemu kataklizmowi. Powstała na mocy ówczesnej decyzji Organizacja już w przeszłości podlegała krytyce i podlega jej także dziś. Dramatyczne zmiany, jakie zachodzą w całym świecie, stawiają nowe wyzwania i zadania przed organizacjami międzynarodowymi systemu NZ. Wielu krytyków uważa, że Karta NZ nie spełniła pokładanych w niej nadziei, nie sprostała oczekiwaniom i w gruncie rzeczy nie okazała się skutecznym narzędziem utrzymania pokoju i zapewnienia bezpieczeństwa. Winą za taki stan rzeczy obarcza się zimną wojnę, prawo weta, politykę z pozycji siły prowadzoną przez niektóre mocarstwa, brak woli politycznej, złą strukturę członkostwa Rady Bezpieczeństwa. W wyniku tej krytyki wyraźnie nasila się presja na przeprowadzenie zmian w Radzie, zmian dotyczących zarówno jej struktury jak i funkcji. Zasadnicze dyskusje na temat reformy tego Organu toczą się już od kilku lat. Niemniej jednak niezmiernie ciężko jest wypracować konsensus w tej sprawie, gdyż zdania poszczególnych państw - członków Narodów Zjednoczonych są bardzo zróżnicowane. Właśnie tej kwestii poświęcona jest niniejsza praca.