Abstract:
Myśl liberalna posiada wiele odcieni, o których często decydują czynniki charakterystyczne dla konkretnego społeczeństwa, kraju, narodu. Jako liberalne określa się wielość prądów, niejednokrotnie nie mających ze sobą wiele wspólnego. Niniejsza praca dotyczy liberalizmu, jaki kształtował się w warunkach polskich od roku 1989, ze szczególnym uwzględnieniem lat 2006-2007. Polska odmiana doktryny liberalnej wzbudza wiele kontrowersji, a sam termin „liberalizm” posiada w Polsce raczej negatywne konotacje. Spór wokół liberalizmu osiągnął apogeum w roku 2005, podczas wyborów prezydenckich i parlamentarnych. Wielu obserwatorów polskiej sceny politycznej mówi nawet o nowym podziale społeczeństwa polskiego na dwie części, mającym swe korzenie w tamtym konflikcie. Pierwsza część to Polska zmodernizowana i bogata, otwarta na zmiany i innowacje, nazwana Polską liberalną. Druga część polskiego społeczeństwa to ludzie ubodzy, niechętni zmianom, często żyjący na krawędzi ubóstwa, wykluczeni, bądź obawiający się wykluczenia. Nie ulega wątpliwości, że temat liberalizmu jest, zwłaszcza ostatnio, niezwykle aktualny i widoczny w polskim dyskursie społecznym i politycznym. Szczególnie istotną areną sporu między zwolennikami liberalizmu i jego krytykami jest publicystyka prasowa. Dlatego też podstawą niniejszej pracy stała się prasa, która jako codzienne źródło informacji jest niezwykle bogata w materiał tematyczny i posiada także charakter opiniotwórczy, przez co warto analizować jej zasoby treściowe.
