Doświadczanie niepełnosprawności. Autoetnografia - czy polityka tego, co osobiste może zmieniać świat?
Ładowanie...
Data
2012-09-14 13:00:19
Autorzy
Tytuł czasopisma
ISSN czasopisma
Tytuł tomu
Wydawca
Abstrakt
W swojej pracy chcę pokonać bezpieczny dystans, jaki się zwykle zachowuje do czytanych
słów i zaangażować Czytelnika w żywe, namacalne doświadczenie, zmuszając do reakcji, do
działania. Autoetnografia to badanie, pisanie i metoda, które łączą to, co autobiograficzne
i osobiste, z tym, co kulturowe i społeczne (Ellis 2004), więc wszystko jest osadzone
w konkretnych kontekstach, które pozwalają przywoływać cielesną, zmysłową i polityczną
naturę doświadczenia.
Moim celem jest po pierwsze powiedzenie czegoś ważnego w temacie niepełnosprawności –
ważnego problemu nie tylko dla najbliższej rodziny, ale i dla społeczeństwa. Po drugie
przybliżenie metody autoetnografii, jako jednej z nowoczesnych metod badań jakościowych,
która daje wiele możliwości; udowodnienie, poprzez wszelkie możliwe zabiegi artystyczne,
że autoetnografia może powodować zmiany. Ta ostatnia kwestia leży już po stronie
Czytelnika, tylko On będzie mógł ocenić, czy udało się autorowi osiągnąć ten cel.
Przedmiotem pracy jest niepełnosprawność własnego dziecka, postrzegana nie tylko jako
trudne doświadczenie osobiste, ale poprzez różne relacje społeczne, uwarunkowane
kulturowo, politycznie; walka o jego prawa do normalnego życia i rozwoju oraz o zmianę
społeczną w kwestii postrzegania niepełnosprawności.
Opis
Słowa kluczowe
autoetnografia, badania jakościowe, osoby niepełnosprawne, autoetnografia, kształcenie niepełnosprawnych