Abstract:
Polski rynek finansowy od kilku lat stopniowo ulega stabilizacji. Rozwija się Giełda Papierów Wartościowych, na której obecnie obraca się akcjami ponad 200 spółek, akcjami Narodowych Funduszy Inwestycyjnych, obligacjami skarbowymi oraz od niedawna instrumentami pochodnymi. Działa ponad 20 funduszy powierniczych, a od maja 1999 inwestycje na rynku finansowym rozpoczęły fundusze emerytalne. Inwestorzy zarówno instytucjonalni jak i indywidualni dysponują coraz szerszą wiedzą i doświadczeniem. Coraz większą rolę odgrywają inne, poza analizą fundamentalną i techniczną, analizy akcji. Okazuje się, iż klasyczna teoria portfela znajduje coraz szersze zastosowanie i jednocześnie cieszy się dużą popularnością wśród inwestorów. Początki owej teorii sięgają 1952 roku, kiedy to Harry Markowitz (późniejszy laureat Nagrody Nobla) opublikował w „Journal of Finance” artykuł zatytułowany „Portfolio Selection” – (Dobór portfela).
W artykule tym Markowitz wyjaśnił, w jaki sposób można skonstruować krzywą portfeli inwestycyjnych, z których każdy gwarantuje najwyższą osiągalną stopę zwrotu dla określonego poziomu ryzyka. Rozwinął on teorię alokacji środków finansowych w warunkach niepewności, która zajmuje się optymalizowaniem inwestycji w zależności od spodziewanego zysku i ryzyka.
Teorię konstrukcji krzywych portfeli inwestycyjnych Markowitz’a uprościł jego uczeń – William Sharpe.
W latach 1964-1965, naukowcy: Sharpe, Lintner i Mossin opracowali model wyceny dóbr kapitałowych. Model ten służył nie tylko wycenie papierów wartościowych, ale także analizie wszelkich poczynań na rynkach finansowych. Celem pracy jest przedstawienie teorii z zakresu analizy portfelowej oraz praktyczne wykorzystanie metod budowy portfela.
