Składka jako źródło zasilania systemu ubezpieczeń społecznych

Abstract

System ubezpieczenia społecznego w Polsce opiera się na art. 67 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z 1997r., który stwierdza, że: „Obywatel ma prawo do zabezpieczenia społecznego w razie niezdolności do pracy ze względu na chorobę lub inwalidztwo oraz po osiągnięciu wieku emerytalnego (...)” Od 1 stycznia 1999 r. weszły w życie dwie ważne ustawy z dn. 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Ustawy te zreformowały system ubezpieczeń społecznych i zdrowotnych, wprowadziły nowe zasady odprowadzania składek na te ubezpieczenia. Wraz z wejściem w życie przepisów reformujących Zakład Ubezpieczeń Społecznych, dotychczasowa składka płacona na ubezpieczenia społeczne została podzielona na cztery odrębne, tzn. składkę na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe oraz wypadkowe. Głównym celem niniejszej pracy jest przedstawienie składki jako źródła zasilania nowego systemu ubezpieczeń społecznych. Analiza tego zagadnienia dokonana została w oparciu o działalność Oddziału ZUS w Tarnowie w latach 2002-2004.