Abstract:
Celem niniejszej pracy jest ukazanie roli amerykańskiej polityki zagranicznej w upadku Związku Radzieckiego. Rozpoczęta po II- iej wojnie światowej rywalizacja pomiędzy oboma supermocarstwami trwała ponad cztery dekady i przybierała różne formy. W tym okresie dochodziło do poważnych napięć w stosunkach obustronnych – niejednokrotnie konflikty, które z tego wynikały budziły obawy, iż może dojść do wojny nuklearnej. Okres Zimnej Wojny to również nieustanny wyścig zbrojeń, który poważnie naruszył gospodarkę sowiecką. Rosjanie bowiem za wszelką cenę próbowali zdobyć przewagę w zakresie zbrojeń militarnych. Z drugiej strony, rozwijając swe strefy wpływów, Związek Radziecki budował olbrzymie komunistyczne imperium. Do zniszczenia tego imperium z olbrzymim impetem zabrała się administracja Reagana. Wykorzystując fakt osłabienia Związku Radzieckiego czyniła wszelkie kroki, aby Związek Radziecki ponosił kolejne porażki; Amerykanie wspierali ruchy antykomunistyczne, czy też wobec wzrostu potencjału nuklearnego w Związku Radzieckim straszyli Rosjan obroną przeciwrakietową. Znamiennym jest przede wszystkim fakt, iż ostateczny upadek sowieckiego imperium nastąpił tuż po dwóch kadencjach Ronalda Reagana – czterdziestego prezydenta USA, a na początku kadencji George’a Busha, wcześniej wiceprezydenta w administracji Reagana. Ta bowiem administracja w największym stopniu przyczyniła się do upadku Związku Radzieckiego.