Abstract:
W dzisiejszych czasach coraz częściej można usłyszeć o funkcjonowaniu tzw. edukacji nieformalnej, którą najłatwiej i najtrafniej można określić jako naukę przez praktykę. Głównym jej zadaniem jest uzupełnianie systemu edukacji formalnej oraz umożliwienie praktycznego zastosowania wiedzy zdobytej w szkole. Zdecydowana większość programów nieformalnej edukacji odbywa się w czasie wolnym od zajęć szkolnych, zwykle poza jej murami. A największą jej zaletą jest dawanie możliwość pozyskiwania wiedzy tym osobom, które mają utrudniony dostęp bądź mniejsze szanse skorzystania z edukacji formalnej. W Unii Europejskiej działają trzy duże programy edukacyjne: Sokrates, Leonardo Da Vinci oraz Młodzież. Każdy z nich zajmuje się inną sferą edukacji. Sokrates powiązany jest z edukacją formalną na szczeblu szkolnym i akademickim, Leonardo Da Vinci koncentruje się na promowaniu kształcenia zawodowego, a Program Młodzież zajmuje się edukacją nieformalną. Niniejsza praca ma przybliżyć tematykę wspomnianych programów edukacyjnych, by na przykładzie zrealizowanego projektu w ramach Programu Młodzież dowieść, że istnieją możliwości i źródła finansowania inicjatyw młodzieżowych z funduszy Unii Europejskiej, a ich zdobycie nie wymaga szczególnych zdolności.