Polityka Federacji Rosyjskiej wobec krajów WNP

Abstract

Niniejsza praca jest poświęcona polityce Federacji Rosyjskiej wobec państw Wspólnoty Niepodległych Państw. Po rozpadzie Związku Radzieckiego Moskwa musiała przedefiniować swoją politykę wobec krajów, które uzyskały niepodległość, choć przez dziesięciolecia stanowiły wspólny organizm państwowy. Tezą mojej pracy jest to, że relacje Rosji z tymi krajami mogą mieć różny charakter – od ścisłej zależności do względnej samodzielności, którą Rosja próbuje ograniczać, ale nie może całkowicie wyeliminować. W pracy zajmuję się zatem przyczynami, dla których niektóre państwa mogą być partnerami w relacjach z Moskwą, a inne pozostają nadal jej silnie uzależnionymi klientami. Aby dobrze przedstawić te relacje w pierwszym rozdziale przedstawiam historyczny rozpad ZSRR oraz narodziny Wspólnoty Niepodległych Państw. W drugim przedstawiam globalny charakter polityki rosyjskiej, a zwłaszcza jej dwa najważniejsze kierunki: amerykański i europejski. Ta prezentacja jest konieczna, aby zrozumieć rolę, jaką poszczególne kraje WNP odgrywają w całokształcie polityki rosyjskiej. Warto też dodać, że polityka ta zmieniła się dość wyraźnie od czasów prezydentury Borysa Jelcyna do epoki Władimira Putina i Dymitrija Miedwiediewa. Mnie jednak bardziej niż personalne aspekty tej polityki interesują długoterminowe relacje między Rosją a jej „bliską zagranicą”. W trzecim wreszcie rozdziale przedstawiam politykę Federacji Rosyjskiej wobec konkretnych krajów – zaczynając od zachodniej części dawnego ZSRR (Ukraina, Białoruś, Mołdowa), a na Azji Środkowej kończąc. Podsumowaniem tej części pracy jest tabela przedstawiająca siłę poszczególnych państw w relacjach z Rosją. Na końcu tego rozdziału przedstawiłem też krótko kwestie polityki rosyjskiej wobec krajów, na terenie których zamieszkuje duża mniejszość rosyjska.