Polityka ochrony konsumenta w Polsce w świetle akcesji do Unii Europejskiej

Abstract

„Konsumentem” najogólniej ujmując jest osoba mająca potrzeby i zaspokajająca je przez korzystanie z towarów i usług zakupywanych na rynku krajowym jak i zagranicznym. Konsumenci są słabszej sytuacji na rynku, ponieważ przedsiębiorstwa mając do dyspozycji doradców, fachowców jak również wiele instrumentów stają się stroną silniejszą na rynku. Słabości konsumenta można upatrywać miedzy innymi w tym, że konsument znajduje się na rynku w sytuacji dla siebie przymusowej. Konsument podejmuje decyzję zakupu, gdyż odczuwa konieczność zaspokojenie potrzeb, co w rezultacie ogranicza to jego swobodę działania, osłabia pozycję i powoduje, iż wobec braku innych gotowy rozwiązań jest zmuszony do zaakceptowania proponowanych mu warunków. Ze względu na skalę i tempo zmian, będących efektem postępu cywilizacyjnego oraz globalizację konsument nie posiada wystarczającej wiedzy ani doświadczenia związku z tym często jest nieprzygotowany do pełnienia roli konsumenta. Istotnym faktem jest to, iż konsument na ogół występuje pojedynczo na rynku w sytuacji, w której sprzedawcy i producenci są członkami rożnych wspierających się organizacji w otoczeniu ekspertów ekonomicznych i prawnych. W związku, z czym niniejsza praca ma na celu przybliżenie zagadnień dotyczących polityki ochrony konsumenta w Unii Europejskiej, jak również zobrazować polskie ustawodawstwo przed i po wejściu Polski w struktury unijne. Ważną częścią pracy jest przedstawienie zagadnień z zakresu działania instytucji i organizacji powołanych do ochrony praw i interesów konsumenta w Polsce.