Język AIML jako podstawa do sterowania chatbotem

Abstract

Celem niniejszej pracy będzie stworzenie chatbota opierającego się na języku znacznikowym AIML oraz omówienie definicji i problemów towarzyszących zagadnieniu „rozmawiających maszyn”. Na początku części teoretycznej niniejszej pracy przybliżone zostanie pojęcie „chatbot” oraz sposoby klasyfikacji programów tego typu, czyli konkurs Loebnera oraz test Turinga. W kolejnym etapie przedstawione zostaną najpopularniejsze aplikacje - Eliza, A.L.I.C.E symulujące rozmowę z człowiekiem w języku naturalnym oraz zbadana zostanie technologia w jakiej zostały wykonane. Poddane analizie zostaną także próbne rozmowy przeprowadzone ze wspomnianymi wcześniej botami, które pomogą ocenić w jakim stopniu aplikacje są elastyczne i jak radzą sobie z naśladowaniem ludzkiej mowy. Następnym etapem będzie przedstawienie algorytmów oraz mechanizmów takich jak: logika rozmyta, gramatyka bezkontekstowa, procesy Markowa, uczenie nadzorowane oraz rozpoznawanie wzorców, które są wykorzystywane w bardziej rozbudowanych i „inteligentnych” aplikacjach takich jak: Jabberwacy oraz Cleverbot. Aplikacje te zostaną przetestowane, a wnioski przedstawione w pracy. Kolejny rozdział niniejszej pracy będzie poświęcony serwisom internetowym, które ułatwiają tworzenie botów - dają możliwość stworzenia oraz przetestowania własnego chatbota. Głównym celem pracy, jak również aplikacji jej towarzyszącej będzie ukazanie jednego ze sposobów tworzenia sztucznej inteligencji oraz etapu rozwoju na jakim znajduje się ta dziedzina informatyki. Podsumowując: analiza, która została przedstawiona w tej pracy ukazała, tak jak należało przypuszczać, że obecnie nie ma doskonałej aplikacji chatbotowej. Wszystkie dostępne w naszych czasach posiadają wady, które źle wpływają na stopień podobieństwa wytwarzanych przez nie wypowiedzi, do wypowiedzi człowieka oraz znacznie ograniczają ich funkcjonalność.