Komunikacja interpersonalna na płaszczyźnie pielęgniarka - pacjent

Abstract

Komunikacja interpersonalna jest zagadnieniem stosunkowo młodym. Jej rozwój rozpoczął się dopiero po II wojnie światowej. Zagadnienie komunikacji międzyludzkiej jest interesujące dla wielu dziedzin naukowych. Wszak dzięki zdobywaniu coraz szerszej wiedzy na jej temat możliwe jest lepsze poznanie świata, rozwój cywilizacji. Umiejętność komunikowania pozwala na przekazywanie informacji, jak również na jej przechowywanie. Pomaga człowiekowi poznać samego siebie, drugiego człowieka, a także zdobywać wiedzę i doświadczenie. Komunikacja międzyludzka to także integralna część pielęgniarstwa, a zarazem nieodzowne narzędzie w pracy pielęgniarki, podczas sprawowania przez nią opieki nad chorym człowiekiem. W programie kształcenia przyszłych pielęgniarek nadal niestety zbyt mało uwagi poświęca się temu, tak ważnemu zagadnieniu. Niewiele jest również publikacji poruszających problematykę komunikowania się pielęgniarki z człowiekiem chorym, cierpiącym, umierającym, dzięki którym pielęgniarki mogłyby pogłębić swoją wiedzę na ten temat i poprawić swoje relacje z pacjentami. A jest to ważny temat chociażby ze względu na szybki postęp techniczny, który bardzo wyraźnie widoczny jest również w medycynie. Sprawia on, że wokół człowieka chorego pojawia się coraz więcej nowych urządzeń, skądinąd bardzo potrzebnych. Nie wolno jednak zapomnieć, że wśród tych maszyn znajduje się człowiek – chory, cierpiący, umierający. Człowiek, który odczuwa lęk, ból, strach przed igłą, zabiegiem operacyjnym, śmiercią. Jest to pacjent potrzebujący drugiego człowieka – jego uśmiechu, dotyku, dobrego słowa. Słowa, które leczy, daje nadzieję, przywraca równowagę, pomaga bez lęku przejść na drugą stronę. Celem niniejszej pracy jest, więc przedstawienie tego, jak ważną rolę pełni komunikowanie w relacjach pielęgniarka – pacjent i jak wielką sztuką jest rozmowa z chorym.