Matyja, RafałKulig, Michał2014-01-102014-01-102012-09-26http://hdl.handle.net/11199/3722Celem niniejszej pracy w jej poznawczym wymiarze była analiza polskiej debaty publicznej pod kątem występowania i odbioru w niej kwestii polityki historycznej, a także opisanie tej ostatniej poprzez pryzmat koncepcji i postulatów sformułowanych w latach 1999 – 2005. Jako cel praktyczny wskazać należy ukazanie mechanizmu formowania się koncepcji polityki historycznej oraz debaty nad jej postulatem, co z kolei stanowić może szerszy przykład sposobu funkcjonowania polskiej debaty publicznej w wymiarze wprowadzania do niej i dyskutowania nowych propozycji, krytycznych wobec dotychczasowej postawy państwa oraz jego elit, a tym samym i wobec kształtu także debaty publicznej, przy uwzględnieniu dominujących w niej wątków. Przedmiotem niniejszej pracy są źródła koncepcji oraz postulatu polityki historycznej, która pod koniec 2004 roku po raz pierwszy stała się przedmiotem debaty publicznej, a po 2005 roku jednym z głównych jej wątków. Tym samym, drugim przedmiotem niniejszej pracy jest i owa debata nad polityką historyczną toczona w latach 2004 – 2008. Podsumowując najważniejsze wnioski, jakie wynikają z niniejszej pracy, zwrócić należy w pierwszej kolejności na potwierdzenie, które w kontekście pamięci zbiorowej i omówionej koncepcji polityki historycznej, zyskała teza postawiona na samym początku. Tożsamościowy charakter owej koncepcji potwierdzały zarówno wyrażające ją pierwsze inicjatywy, jak i przede wszystkim ideowe odwołania, jakie za nią stanęły, czyli między innymi pierwsza Solidarność. Pozostałe istotne wnioski podzielić można na te dotyczące przyczyn zaistnienia postulatu polityki historycznej oraz te wskazujące czynniki, z powodu których ów postulat ostatecznie przyjęty został bardzo krytycznie.pllicencja niewyłącznapolityka historycznamechanizmydiagnozadebata publicznamasterThesis2014-01-10