Mentoring jako strategia wspierająca wszechstronny rozwój osobisty

Abstract

Wszechstronny rozwój osobisty, mimo wielu udogodnień współczesnego świata, jest obecnie zadaniem trudnym, wymagającym całożyciowego i świadomie ukierunkowanego wysiłku. Z uwagi na konieczność indywidualnego podejścia do ścieżki życiowej każdej jednostki, najlepszą strategią dynamizującą i wspierającą wszechstronny rozwój może okazać się mentoring. Rozdział pierwszy stanowi tło, w którym zaprezentowane zostały wyznaczniki obecnej cywilizacji i stylu życia społeczeństw, które tworzą nowy jakościowo kontekst dla samorozwoju jednostek. W obliczu przewartościowań w gospodarce i położeniu głównego akcentu na kapitał ludzki, w tym intelektualny, kluczową rolę można przypisać organizacjom inteligentnym. To one są w stanie dostrzec potencjał każdego człowieka i umożliwić mu pełniejszy rozwój. Nakreślone cechy społeczeństwa uczącego pozwoliły w rozdziale drugim skoncentrować uwagę na jednostce samorealizującej się i świadomie programującej własny sukces. Jednocześnie scharakteryzowano bariery, które utrudniają proces samorealizacji, a także przybliżono sylwetki współczesnych ideałów obrazujących ucznia, menedżera, lidera i człowieka sukcesu. Zarysowano też kluczowe elementy na drodze realizacji potencjału jednostki, ze szczególnym uwzględnieniem kompetencji osobistych i społecznych. Z uwagi na dostrzeżoną konieczność kształcenia ustawicznego i ogromną rolę edukacji w rozwoju człowieka, rozdział trzeci został poświęcony indywidualizacji podejść do osoby w procesie kształcenia. W tym miejscu przeprowadzona analiza pozwoliła na dostrzeżenie roli aktywizujących metod i technik, które przyczyniają się do rozwoju twórczego myślenia, a także stymulują wszechstronny rozwój. Za jedną z najlepszych dróg prowadzących do zindywidualizowania kształcenia, została w niniejszej pracy uznana koncepcja edukacji opartej na relacji mistrz – uczeń. Do relacji mistrz – uczeń powraca się w wielu szkołach i organizacjach w ramach strategii mentoringu. Strategia ta została omówiona w rozdziale czwartym, wraz z ukazaniem jej praktycznych zastosowań. Przedstawiono ogólne założenia mentoringu, jego rolę w samorealizacji jednostek, a także przybliżono modelowe ujęcie wraz z charakterystyką ról mentora i mentee. W części badawczej poddano szczegółowej analizie program tutorialu zastosowany w ramach Stowarzyszenia Naukowego Collegium Invisibile, które pomaga w samorealizacji uzdolnionym studentom. Zaprojektowano badanie kwestionariuszowe oraz wywiady pogłębione, szukając odpowiedzi na pytanie o najefektywniejszą formę wspierania wszechstronnego rozwoju osobistego.