Przywództwo charyzmatyczne na przykładzie Lecha Wałęsy

Abstract

Każdy, bądź nieomal każdy człowiek chciałby wpływać na innych ludzi, zaznaczając tym samym swą obecność wśród społeczeństwa. Niemniej jednak przywództwo jest sztuką. Nie jest ono dane każdemu na zawołanie. Z drugiej zaś strony okazuje się, iż niejednokrotnie przychodzi ono w udziale ludziom, nie piastującym formalnej władzy. Wiadomym jest, iż ta jako taka jest silnie skorelowana z pojęciem przywództwa politycznego. Jednakże interesy władzy oraz przywództwa mogą się rozmijać. Jedną z najistotniejszych uwag w tym względzie jest to, iż każdy przywódca jest potencjalnym lub realnym władcą, tyle że nie odwrotnie. Stąd wynika wniosek, iż silna władza niekoniecznie przybliża, bądź automatycznie czyni przywódcą. A żeby się nim stać, należy uwzględnić kilka cech, warunkujących jego skuteczne działanie. Istniejąca różnica definiująca obydwa pojęcia zaznacza inne motywy nimi kierujące. Cele władzy bowiem nie zawsze pokrywają się z tymi, prezentowanymi przez ogół ludzi. Przywódca natomiast dąży do spełnienia motywacji stronników. Istnieje kilka kryteriów, charakteryzujących inne ujęcia przywództwa politycznego. Nie oznacza to jednak, iż każde z nich stanowi osobne typologie, niezwiązane ze sobą. Podział taki ma na celu zbadanie w jakim stopniu każdy z modeli wpływa na kolejny.