Terror Stalina w latach 1930-1939

Abstract

Niniejsza praca przedstawia genezę i rozwój stalinizmu na podstawie analizy działalności politycznej Stalina do roku 1939. Kiedy Stalin znalazł się u władzy, jego kampania o objęcie sukcesji po Leninie wymagała heroicznego życiorysu, którym nie mógł się poszczycić z powodu swoich doświadczeń w czymś, co nazywał „brudnym rzemiosłem polityki”: nie mógł opowiadać o swojej przeszłości, ponieważ była albo zbyt gangsterska jak na wielkiego, paternalistycznego męża stanu, albo zbyt gruzińska jak na rosyjskiego przywódcę. Stalin był człowiekiem swojej epoki, podobnie jak jego palatyni. Najsłynniejszymi z nich są zapewne Wiaczesław Mołotow i Ławrientij Beria, wielu innych nie jest tak dobrze znanych. Nikołaj Jeżow i Andriej Żdanow dali nazwę całym epokom, a mimo to pozostają w cieniu. Anastasa Mikojana powszechnie podziwiano, a Łazarem Kaganowiczem pogardzano. Zewnętrznemu światu mogli ukazywać maskę, lecz naprawdę byli barwnymi, dynamicznymi postaciami. Ich historia ma być zarazem przestrogą: spośród wielu wymienionych tutaj masowych morderców tylko Beria i Jeżow zostali osądzeni (i to nie za swoje prawdziwe zbrodnie). Dzisiejsza Rosja - przyzwyczajona do autokracji i despotyzmu, zdominowana przez nie i pozbawiona silnych instytucji demokratycznych w następstwie bolszewickiego terroru, który wstrząsnął jej społeczeństwem - jest skazana na to, że jeszcze przez jakiś czas będą nią rządzić samozwańcze kliki.

This paper presents the genesis and development of Stalinism on the basis of Stalin's political activities. When Stalin found himself in power, his campaign for inclusion of succession to Lenin demanded a heroic biography, which he could not boast because of their experience in what he called "dirty politics craft": he could not talk about his past because it was either too gangster as the great statesman paternalistic or too Georgian as the Russian leader. Stalin was a man of his era, like its Palatine. The most famous of them are probably Vyacheslav Molotov and Lavrenty Beria, many others are not so well known. Nikolai Yezhov and Andrei Zhdanov gave the name of the whole epochs, and yet remain in the shadows. Anastas Mikoyan widely admired and despised Lazar Kaganovich. The outside world can show a mask, but really were colorful, dynamic characters. Their story has to be both a warning: among the many mass murderers listed here only Beria and Yezhov were tried (and not for his real crimes). Today's Russia - accustomed to autocracy and despotism, dominated by it and without strong democratic institutions following the Bolshevik terror that shook her society - is doomed to the fact that for some time it will govern the de facto clique