Rola obrońcy w polskim postępowaniu karnym

Abstract

Celem pracy jest wskazanie roli obrońcy oskarżonego w procesie karnym. Z uwagi na złożoność tematyki skupiono się jedynie na postępowaniu w sprawach uregulowanych przepisami kodeksu postępowania karnego. Praca nie obejmuje zagadnień związanych z postępowaniem w sprawach o wykroczenia, gdzie obrońcą obwinionego może być prócz adwokata także radca prawny. W pracy zastosowana została przede wszystkim metoda dogmatyczno-prawna, oparta o analizę tekstów aktów prawnych normujących rolę obrońcy w postępowaniu karnym. Dla celów pracy dokonano wyboru publikacji i wykorzystano najbardziej interesujące pozycje, przeanalizowano również akty prawne normujące pozycję obrońcy w postępowaniu karnym. Poczynione obserwacje dotyczące pracy adwokatów na wymienionych etapach postępowania dowodzą, że zawód ten wymaga bardzo dużej wiedzy, elastyczności, zaangażowania i oddania. To trudna praca, wymagająca stałego doskonalenia zawodowego. Przepisy zmieniają się bardzo często i potrzebne jest nieustanne uzupełnianie wiedzy. Z obserwacji poczynionych w związku z wykonywanym przez autorkę zawodem wynika, że najważniejszym elementem w pracy obrońcy jest profesjonalnie przygotowana linia obrony i przedstawienie popartych dowodami argumentów, które przekonają sąd o winie lub niewinności oskarżonego oraz zadecydują w konsekwencji o wymiarze kary. Po dokonaniu powyższych analiz nasuwają się wnioski, iż obecne uregulowania są wystarczające, by zasada prawa do obrony była realizowana odpowiednio. Uprawnienia oskarżonego i jego interesy są należycie chronione i realizowane, zgodnie z obowiązującym prawem i prawidłowo reprezentowane przez obrońców. Jedyna uwaga do obrońców jaka nasuwa się w podsumowaniu, to wykorzystywanie przewlekłości postępowania (np. wielokrotne wnioski o odraczanie rozpraw, nie zawsze w należyty sposób uzasadnione) – co ma skutki w prawidłowej efektywności wymiaru sprawiedliwości, jednak nie są to przypadki nagminne czy szczególnie uciążliwe.