Nieumiejętne zastosowanie opcji w celu zabezpieczenia pozycji eksportowej na przykładzie firmy Olmar

Abstract

Tematyką pracy jest opis wydarzeń odnoszących się do pojawienia pierwszych toksycznych instrumentów pochodnych na polskim rynku w roku 2008. Rok ten był rokiem niestabilności ekonomicznej na całym świecie oraz wielkich zawirowań na rynkach walutowych, surowcowych oraz światowych giełdach papierów wartościowych. Problem toksycznych opcji stał się przyczyną problemów finansowych wielu znaczących polskich eksporterów, a dla wielu, tego rodzaju instrumenty okazały się zabójcze. Głównym celem pracy było pokazanie w jaki sposób banki oferowały toksyczne instrumenty pochodne oraz jak wyglądała ich konstrukcja na tle klasycznych opcji znanych na świecie od wielu lat. Praca ma również na celu przedstawienie wykorzystania przez instytucje zaufania publicznego, którym są banki, niewiedzy klientów korporacyjnych z dziedziny instrumentów pochodnych. Praca w głównej mierze oparła się na analizie przypadku firmy Olmar, która to podpisała linie zabezpieczającą na parę walutową CZK/PLN. Praca zastała oparta na danych pochodzących ze źródeł książkowych, jak też informacji publicznie udostępnianych przez media i prasę. Korzystano również z danych uzyskanych z firmy handlowej Olmar Andrzej Brzeziński. Najważniejszymi elementami badawczymi tej pracy są wywiady bezpośrednie przeprowadzone z pracownikami firmy Olmar oraz pełna dokumentacja dotycząca rozliczeń opcyjnych pomiędzy tą właśnie firmą a bankiem CITI Handlowy. Firma ta stała się jedną z wielu ofiar „toksycznych” instrumentów pochodnych. Przeprowadzona przeze mnie analiza strategii zaoferowanej przez bank w celu zabezpieczenia pozycji narażonej na ryzyko eksportowe ukazuje w jak dużym stopniu różni się ona od klasycznych strategii, które powinny taką właśnie funkcję spełniać.