Osobowościowe i organizacyjne funkcjonowanie człowieka z zespołem wypalenia zawodowego na przykładzie nauczycieli

Abstract

Zespołem wypalenia określamy zespół charakterystycznych oznak somatycznych i psychicznych, które są skutkiem długotrwałego stresu. Zazwyczaj używa się tego określenia w powiązaniu z pracą zawodową. Zespół wypalenia odnosi się do zawodów związanych z pracą z ludźmi i na rzecz ludzi. Dotyczy takich zawodów jak: lekarz, pielęgniarka, psycholog, nauczyciel, policjant, ksiądz, adwokat itp. Stąd zainteresowanie tematem pracy, której celem jest zobrazowanie funkcjonowania człowieka z zespołem wypalenia zawodowego w wybranej grupie zawodowej - nauczycieli. Głównym celem podjętych badań było uzyskanie odpowiedzi na pytanie: czy grupa zawodowa w postaci nauczycieli przeżywa stan zwany „wypaleniem zawodowym” lub też nie. Jakie mogą być tego przyczyny oraz następstwa. Problemem badawczym również stała się próba wyeliminowania przez ankietowaną grupę czynników mając wpływ na ich samopoczucie i stosunek do wykonywanej pracy. Jak wskazują wyniki badań zespól wypalenia zawodowego występuje częściej wśród ludzi młodych znajdujących się w przedziale wiekowym poniżej 40 roku życia. Głównym czynnikiem mającym wpływ na taką kolej rzeczy może być brak satysfakcji z wynagrodzenia, braku tzw. ”własnego kąta” do pracy itd. Respondenci wskazują jednoznacznie, iż już w pierwszych 5 latach pracy zawodowej odczuli, iż nie do końca są usatysfakcjonowani obowiązkami, jakie często są na nich narzucane przez zwierzchników. Zaś u osób z większym stażem pracy tj. po 20 latach, podobne objawy widoczne stawały się dużo później.