Weryfikacja hipotezy słabej efektywności informacyjnej kapitałowego rynku w Polsce z wykorzystaniem wskaźników analizy technicznej

Abstract

Celem niniejszej pracy jest weryfikacja efektywności informacyjnej Warszawskiej Giełdy Papierów Wartościowych w jej słabej formie, z wykorzystaniem narzędzi analizy technicznej. Postanowiono również zweryfikować dwie hipotezy pomocnicze, które brzmią: Żadna ze stosowanych strategii nie jest w stanie przynieść znacznie wyższego zwrotu z inwestycji niż strategia „kup i trzymaj”. Zbudowane portfele nie przyniosą wyższego zwrotu niż Warszawski Indeks Giełdowy. W przeprowadzonym badaniu bazowano na zwrotach tygodniowych dwudziestu jeden spółek występujących na warszawskim parkiecie. Badany okres obejmował lata od 2002 do pierwszego tygodnia 2008. Przy tworzeniu strategii inwestycyjnych użyto trzech rodzajów średnich ruchomych, czterech oscylatorów oraz techniki świec japońskich. Wyniki zaprezentowano w postaci całkowitego zwrotu z inwestycji oraz zwrotów miesięcznych. Wyniki przyrównano do strategii pasywnej, potocznie zwanej strategią „kup i trzymaj”. Dodatkowo zaprezentowano zwroty z całego portfela akcji i przyrównano je do zwrotu z Warszawskiego Indeksu Giełdowego. W celu potwierdzenia słuszności analizy obliczono oraz zaprezentowano wskaźniki Sharpe’a oraz ryzyko mierzone odchyleniem standardowym. W wyniku przeprowadzonych badań stwierdzono, iż nie ma podstaw do odrzucenia hipotezy słabej efektywności informacyjnej WGPW. Mimo iż użyte strategie wygenerowały w przypadku części walorów znacząco wyższe stopy zwrotu, to średnia stopa zwrotu z całego portfela w żadnym przypadku nie okazała się znacząco wyższa od średniej stopy zwrotu portfela strategii pasywnej. Wynika stąd, iż wyższe zwroty miały charakter anomalii rynku. Wykazano jednak bardzo ciekawą obserwację. Dobrane walory pozwoliły w większości przypadków na wygenerowanie znacznie wyższego zysku niż WIG. Nie wyklucza to więc analizy technicznej jako narzędzia do budowania strategii inwestycyjnych.