Instytucjonalne formy przeciwdziałania bezrobociu w Polsce na przykładzie Powiatowego Urzędu Pracy w Nowym Sączu

Abstract

W prezentowanej pracy poddano wszechstronnej analizie wiele problemów związanych z oceną aktywnych form przeciwdziałania bezrobociu. W pierwszym rozdziale omówiono instytucje administracji publicznej, które zobowiązane są do działań na rzecz społeczeństwa. W rozdziale drugim przedstawiono ewolucję polityki zatrudnienia w Unii Europejskiej, Europejską Strategię Zatrudnienia zawartą w dokumentach programowych Unii Europejskiej i Polski. Omówiono zręby Strategii Lizbońskiej w kontekście bezrobocia oraz Strategię „Europa 2020”. Skupiono uwagę na scharakteryzowaniu wdrażania Europejskiej Strategii Zatrudnienia w Polsce jako zintegrowanej strategii równoczesnego zwiększania elastyczności i bezpieczeństwa na rynku pracy. W rozdziale trzecim skoncentrowano się na analizie rozwoju polskiej polityki rynku pracy, przedstawieniu aktywnych form ograniczających bezrobocie. Omówiono podażowo zorientowane instrumenty polityki rynku pracy, oraz wykazano, że zatrudnienie subwencjonowane jest instrumentem aktywnej polityki rynku pracy. Efektywność programów rynku pracy na przykładzie Powiatowego Urzędu Pracy w Nowym Sączu zawarto w czwartym rozdziale. Przedmiotem rozważań były usługi i instrumenty najczęściej stosowane przez urzędy pracy, to jest: szkolenia, staże, dotacje na podjęcie działalności gospodarczej, roboty publiczne oraz prace interwencyjne i społecznie użyteczne. Uzyskano odpowiedź na pytanie – Czy programy rynku pracy na przykładzie Powiatowego Urzędu Pracy w Nowym Sączu wpływają na zmniejszenie bezrobocia? W pracy zastosowano analizę dokumentów w celu uzyskania informacji i wiedzy na temat efektywności programów rynku pracy. Pracę napisano w oparciu o literaturę przedmiotu. Wykorzystano też dane statystyczne GUS, dane statystyczne Powiatowego Urzędu pracy dla Powiatu Nowosądeckiego w Nowym Sączu.