Proces integracji Polski z Unią Europejską

Abstract

Proces integracji europejskiej, został zapoczątkowany w latach pięćdziesiątych. Początkowo integrację realizowano w dziedzinie gospodarczej w ramach Wspólnot Europejskich, potem współpracą objęto nowe dziedziny i sfery życia. Stworzyło to dogodne warunki dla rozwoju Unii Europejskiej, liczącej obecnie piętnaście państw członkowskich, a faktycznie rozciągającej się jako jednolity rynek wewnętrzny na osiemnaście państw łącznie z Islandią, Liechtensteinem i Norwegią. Przystępowanie kolejnych państw do Unii Europejskiej dowodzi, iż państwa i społeczeństwa wiązały z nią duże nadzieje. Dziś, w dobie globalizacji i zacierania podziałów w Europie, integracja nabrała szczególnego znaczenia w stosunkach międzynarodowych. Integracja europejska uważana jest bowiem, przez analityków stosunków międzynarodowych za proces nieuchronny, jako efekt działania podstawowego prawa dynamiki rozwojowej stosunków międzynarodowych, postępującej internacjonalizacji różnych dziedzin życia narodów i państw w sferze ekonomicznej, politycznej i kulturowej. Polska jako kraj europejski powinna mieć możliwość czynnego uczestnictwa w tych przeobrażeniach. Od kilku lat niezmiennie najważniejszym celem polskiej polityki zagranicznej jest uzyskanie członkostwa Polski w Unii Europejskiej. Jest to zadanie złożone, którego realizacja zależy od Polski i jej przygotowania do wstąpienia do tego ugrupowania, ale i także od zgody państw członkowskich tej organizacji. Jednym z warunków pełnego członkostwa Polski w UE jest zrozumienie wszystkich złożonych uwarunkowań i mechanizmów UE oraz konsekwencji z tym związanych. Niniejsza praca przedstawia kolejne etapy procesu, który umożliwi Polsce osiągnięcie pełnej integracji i członkostwa w Unii Europejskiej.