Reykjavik - sukces czy porażka w polityce zagranicznej USA?

Abstract

Spotkanie prezydenta Reagana i sekretarza Generalnego w Reykjavíku w październiku 1986 r. interpretowane jest w większości przypadków jako porażka w kontekście kontroli zbrojeń i działań mających na celu redukcje arsenałów nuklearnych. Upór obu przywódców był niewątpliwie jedną z głównych przyczyn niemożności osiągnięcia konkretnego porozumienia. Takie spojrzenie uzasadnione było być może wkrótce po spotkaniu. Obecnie, patrząc z dłuższej perspektywy, zauważyć można pozytywne rezultaty tego spotkania, pozwalające uznać je za sukces. Uwidoczniło ono prawdziwe słabości Związku Radzieckiego, co w pewnym stopniu wymusiło na Gorbaczowie odstąpienie od stanowiska przyjętego w Reykjavíku. Dzięki temu możliwe było podpisanie w kolejnych latach porozumień w sprawie eliminacji i redukcji odpowiednio broni średniego zasięgu i broni strategicznych. Co więcej, spotkanie w stolicy Islandii uznać można za moment decydujący o zakończeniu wyścigu zbrojeń. Praca ma na celu przedstawienie przebiegu i konsekwencji spotkania w Reykjavíku pomiędzy dwoma przywódcami światowych mocarstw. Przedstawiono historię kontroli zbrojeń i wydarzenia, które poprzedzały omawiane spotkanie. Opisano przebieg rozmów w Reykjavíku, podsumowanie rozmów i osiągnięć, a także reakcje, jakie ono wywołało zarówno w administracji prezydenta Reagan, jak i wśród sojuszników Stanów Zjednoczonych w Europie Zachodniej. Przedstawiono analizę rezultatów rozmów ie oraz krótką historię dalszych losów kontroli zbrojeń.