Miejsce Niemiec w polityce europejskiej po 1990 roku.

Abstract

Wraz z upadkiem systemu komunistycznego w Środkowo i Południowo – Wschodniej części Starego Kontynentu, doszło do reunifikacji państwa niemieckiego, dotąd podzielonego na dwa odrębne bloki ideologiczne i gospodarcze. W samym centrum Europy powstało potężne nowe państwo niemieckie, którego potencjał zasobów ludzkich oraz ekonomicznych przewyższał znacznie pozostałe kraje europejskie. Proporcjonalnie do posiadanych możliwości nowe państwo stopniowo zaczęło odgrywać coraz większą rolę w polityce europejskiej stając się tym samym jednym z ważniejszych elementem nowego ładu europejskiego. Powstanie nowych Niemiec pomogło przezwyciężyć dotychczasowy podział Europy, przyczyniło się do zapewnienia stabilizacji na Starym Kontynencie oraz do dalszych postępów integracyjnych państw europejskich. Celem pracy jest analiza miejsca Niemiec w polityce europejskiej po 1990 roku. Ukazano ewolucję stosunków amerykańsko-niemieckich po utworzeniu nowego państwa oraz współpracę w ramach osi Paryż – Berlin. Przedstawiono głębokie zaangażowanie się zjednoczonego państwa w proces przyłączenia państw Europy Środkowej i Wschodniej do struktur Unii Europejskiej oraz poruszono problem pamięci historycznej i sporów o nią.