Programy pomocowe Unii Europejskiej dla państw kandydujących na przykładzie Polski

Abstract

Proces integracji europejskiej rozpoczął się w Polsce wraz z upadkiem „żelaznej kurtyny”. Oficjalne nawiązanie stosunków dyplomatycznych pomiędzy Polską a Europejską Wspólnotą Gospodarczą nastąpiło we wrześniu 1988 roku. Rok później podpisana została pomiędzy stronami Umowa o handlu oraz współpracy gospodarczej, która stworzyła ramy formalnoprawne do dalszej współpracy. W obliczu dokonujących się przemian politycznych i gospodarczych w Europie Środkowo-Wschodniej, które z aprobatą zostały przyjęte przez państwa zachodnioeuropejskie, w dniach 14-15 lipca 1989 roku, podczas paryskiego szczytu siedmiu najbardziej uprzemysłowionych państw świata (G7), podjęto decyzję o przyznaniu pomocy ekonomicznej dla Polski i Węgier. Koordynację tej pomocy powierzono Komisji Wspólnot Europejskich. Rada Ministrów Wspólnot Europejskich uchwaliła 18 grudnia 1989 roku rozporządzenie, które stanowiło podstawę prawną dla programu pomocy finansowej Phare, który objął wkrótce swoim zasięgiem również inne państwa byłego bloku wschodniego. Celem niniejszej pracy jest przedstawienie mechanizmu funkcjonowania pomocy finansowej Wspólnot Europejskich dla krajów Europy Środkowej i Wschodniej na przykładzie Polski, która z czasem uległa ewolucji jeśli chodzi o wartość darowizn, zasady udzielania pomocy oraz liczbę krajów-beneficjentów.