Instrumenty finansowe emitowane przez zamknięte fundusze inwestycyjne na przykładzie funduszu Skarbiec TFI

Abstract

Fundusze inwestycyjne są bardzo ważnym elementem infrastruktury instytucjonalnej rynku kapitałowego – ich obecność i różnorodność decyduje o dojrzałości tego rynku oraz jego istotności i efektywności jako mechanizmu alokacyjnego. Umożliwiają one mobilizację wolnych środków od podmiotów, które nie są w stanie lub nie są zainteresowane bezpośrednim lub aktywnym inwestowaniem na rynku kapitałowym. Dzięki profesjonalnym i wyspecjalizowanym funduszom rynek kapitałowy jest w stanie znacznie lepiej alokować środki między różne dostępne zastosowania inwestycyjne oraz może uruchamiać finansowanie dla różnych kategorii przedsiębiorstw, charakteryzujących się różnym poziomem rozwoju i ryzyka inwestycyjnego. W niniejszej pracy został poruszony temat funduszy inwestycyjnych występujących na polskim rynku. Dokładniej został przedstawiony jeden z rodzajów funduszy inwestycyjnych – fundusz zamknięty. Fundusz ten emituje certyfikaty inwestycyjne a nie jednostki uczestnictwa. Fundusze zamknięte mają ponadto szersze możliwości inwestycyjne niż fundusze otwarte. Mogą bowiem kupować nie tylko papiery wartościowe, ale również wierzytelności, udziały w spółkach z o. o., waluty i kontrakty terminowe. Przedmiotem analizy jest budowa certyfikatu inwestycyjnego a w szczególności jego część odpowiedzialnej za zyski. W tym przypadku chodzi o wycenę opcji azjatyckiej. Celem wyceny jest sprawdzenie ile w rzeczywistości kosztowała opcja zawarta w certyfikatach. Rozważania te są prowadzone na podstawie certyfikatów inwestycyjnych Skarbiec – Gwarancja 2002.