Przyczyny niestabilności systemu partyjnego Drugiej Rzeczypospolitej w latach 1919-1926

Abstract

Niestabilność rządów i koalicji w okresie II Rzeczypospolitej spowodowana była przez nałożenie się na siebie niesprzyjających ku temu warunków w postaci głębokich rozłamów socjopolitycznych i sporu dzielącego partie i potencjalnych koalicjantów na skłócone ze sobą grupy partii. Praca ma na celu dowiedzenie tezy, że to wspomniane czynniki zadecydowały o niestabilności systemu partyjnego, a silne rozdrobnienie, wskazywane często jako jeden z głównych czynników, odegrało rolę drugorzędną i mogło być po części skutkiem ubocznym istnienia głębokich podziałów socjopolitycznych i międzypartyjnych. Ramy czasowe pracy ograniczone zostały do lat 1919-1926. Spowodowane jest to skutkami ustrojowymi jakie pociągnął za sobą przewrót majowy, czyli praktycznego końca demokracji parlamentarnej w Polsce okresu międzywojennego. Zakres ustalony został śladem obserwacji Jerzego Holzera i Andrzeja Garlickiego, poczynionych w publikacjach użytych do przygotowania tej pracy. W pracy wykorzystano dostępną literaturę przedmiotu, zbiory internetowe Biblioteki Sejmowej, które przydatne były w opracowaniu różnic programowych dotyczących gospodarki Drugiej Rzeczypospolitej. W pracy wykorzystane zostały również zasoby angielskiej wersji internetowej encyklopedii wikipedia.org, dotyczące wyników wyborów w Czechosłowacji i na Litwie.