Pomoc publiczna w sektorze mediów elektronicznych

Abstract

Rynek mediów elektronicznych jest rynkiem stosunkowo młodym. Dopiero od niedawna toczą się dyskusje dotyczące jego regulacji prawnych, sytuacji konkurencyjnej, wysokich barier wejścia, nadzoru i kontroli państwowej. W Polsce do takich dyskusji włączono kwestię realizacji misji mediów publicznych oraz abonamentu, która to pomoc wykorzystywana w niewłaściwy sposób powoduje zakłócenia na rynku mediów państwowych i prywatnych. Pojawiają się pytania dotyczące wpływów z abonamentu przyznawanym jedynie nadawcom publicznym w momencie, gdy wysoko rozwinięte media komercyjne także realizują zadania związane z realizacją misji publicznej. Celem pracy jest analiza pomocy publicznej w sektorze mediów publicznych. Przedstawiono jej rodzaje i ekonomiczne podstawy stosowania oraz abonament radiowo-telewizyjny jako pomoc publiczną na rzecz mediów państwowych, a także Krajową Radę Radiofonii i Telewizji jako organ nadzorujący rynek mediów elektronicznych w Polsce. Dokonano charakterystyki rynku medialnego w Polsce z uwzględnieniem głównych jego graczy. Ukazuje ona wysoki rozwój mediów prywatnych oraz ich nieustanny rozwój, a także podkreśla ich zdolność do realizowania misji. Przedstawiono misję mediów publicznych, pytania z nią związane oraz kontrowersje, jakie budzi jej niesprecyzowana definicja. Opisano sytuacje które miały miejsce na rynku mediów elektronicznych w Europie związane z niewłaściwym wykorzystaniem pomocy publicznej, jaką jest abonament radiowo- telewizyjny. Przytoczono decyzję Komisji Europejskiej w sprawie duńskiego nadawcy publicznego. Praca podkreśla zasadność dokładnego sprecyzowania misji mediów, a także próbuje odpowiedzieć na pytanie, czy wpływy z abonamentu radiowo-telewizyjnego powinny być przyznawane jedynie nadawcom publicznym. Takie rozwiązanie bowiem może spowodować nieuczciwą grę konkurencyjną na rynku medialnym.