Kryzys finansów publicznych w Polsce w latach 1999-2001

Abstract

Przedmiotem rozważań w niniejszej pracy jest kryzys finansów publicznych 1999-2001. Analizując zjawiska ekonomiczne, występujące w tym okresie w Polsce uwzględniłem wpływ doktryny społeczno-gospodarczej na skalę redystrybucji, PKB a także rozmiar i strukturę finansów publicznych w Polsce na tle innych krajów w Europie i na świecie. Opisałem stan zrównoważenia bieżących finansów publicznych, a zwłaszcza budżetu państwa w okresie interesujących nas trzech lat. Autor określa przyczyny wzrostu deficytu budżetowego i finansów publicznych oraz wzrostu długu publicznego (w punkcie czwartym), a także wpływ na ich wzrost jałowych wydatków państwa na obsługę długu publicznego. Opisuje symptom kryzysu finansów, jakim jest pułapka zadłużeniowa, w którą wpada państwo. Autor podaje podstawowe wielkości ekonomiczne, które bezpośrednio ( wielkość PKB i czynniki jego spadku) i pośrednio (saldo obrotów bieżących) wpływają na stan finansów publicznych. Przedstawiona analiza cech kryzysu finansów publicznych jest na tyle precyzyjna, na ile jest to możliwe w odniesieniu do tej kategorii. Finanse publiczne są nie tylko kategorią ekonomiczną i społeczną, lecz są także, kategorią polityczną. Polityczny wymiar finansów publicznych sprawia, że interpretacja faktu, czy mamy do czynienia z ich kryzysem, czy tylko z przejściowymi trudnościami, zależy od ekonomicznej i społecznej doktryny realizowanej przez rząd oraz od jego orientacji politycznej. Tak wiec kryzys finansów publicznych jest zawsze sprawą do pewnego stopnia subiektywną.