Model ustrojowy prezydentury w Konstytucji Polski z 1935 r. i Konstytucji z 1997 r.

Abstract

Celem niniejszej pracy jest analiza instytucji Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej w konstytucji z 1935 roku i konstytucji z 1997 roku. Za główną tezę uznano, że praktyka konstytucyjna w obu ustawach zasadniczych była zgodna z rozwiązaniami konstytucyjnymi. Praca jest próbą oceny pozycji Prezydenta w systemie politycznym Polski w okresie obowiązywania wyżej wymienionych ustaw zasadniczych. W głównej mierze skupiono się na analizie normatywnej, która została uzupełniona o praktykę polityczną w latach 1935 - 1939 oraz 1997 - 2001. W pracy zawarto również odniesienia do rozwiązań prawnych innych państw, które z punktu widzenia pozycji Prezydenta wydają się szczególnie istotne. Analiza poszczególnych kompetencji głowy państwa oparta jest na ich relacjach z władzą ustawodawczą i wykonawczą. Na podstawie postawionej tezy można sformułować wiele pytań badawczych. Jaki model ustrojowy Prezydenta stworzyła Konstytucja Kwietniowa i Konstytucja z 1997 roku? Czy w świetle założeń obu konstytucji przyjęty model prezydentury był zgodny z funkcjonującym systemem ustrojowym? Czy rozwiązania instytucjonalne znalazły odzwierciedlenie w praktyce? Za uzasadnione uznano przeprowadzenie analiz za pomocą metody instytucjonalnej i porównawczej. Podstawowe źródło niniejszej pracy stanowi tekst Konstytucji Kwietniowej i Konstytucji z 1997 roku. Oprócz tego sięgnięto do innych aktów normatywnych takich jak ustawy, rozporządzenia, regulaminy, dekrety.