Rezerwy celowe jako instrument urealniania jakości aktywów i wyniku finansowego banku na przykładzie PKO BP S.A.

Abstract

Udzielanie kredytów jest jedną z podstawowych czynności bankowych. W większości banków komercyjnych kredyty stanowią dominującą część aktywów pracujących, czyli takich aktywów, które bezpośrednio generują przychody. Działalność ta jednak jest obarczona znacznym ryzykiem, mogącym doprowadzić do dużych strat. Ocenie stopnia tego ryzyka służy badanie zdolności kredytowej danego kredytobiorcy. Celem niniejszej pracy jest przedstawienie kosztów jakie towarzyszą prowadzonej polityce kredytowej. Praca uzasadnia potrzebę tworzenia rezerw celowych na ryzyko związane z prowadzeniem działalności kredytowej i podaje ich wysokość uzależnioną od obowiązujących kategorii klasyfikacyjnych, a także szczegółowo opisuje aspekty podatkowe wynikające z obowiązku tworzenia rezerw celowych. Ponadto w pracy przedstawiono temat wpływu innych regulacji prawnych na politykę kredytową banków a mianowicie – zasady wyznaczania limitów zaangażowania się banku wobec jednego podmiotu, a także granice wspólnego ryzyka. Opisano zasadę wyliczania współczynnika wypłacalności oraz procentowych wag ryzyka. Wymieniono aktywa o najwyższych i najniższych wagach ryzyka. Scharakteryzowano rodzaje występujących w Polsce banków, omówiono ich produkty, wymieniono rodzaje oraz przyczyny występowania wierzytelności nieregularnych. Przedstawiono podstawowe akty prawne mające wpływ na politykę kredytową banku a także scharakteryzowano najczęściej stosowane przez bank zabezpieczenia udzielanych kredytów. Przedstawiono unormowania prawne nakładające na bank obowiązek nieustannego monitorowania udzielonych kredytów pod kątem ich jakości i klasyfikowania do kategorii adekwatnej do ponoszonego ryzyka. Ponadto omówiono aspekty podatkowe wynikające z tworzenia rezerw celowych w świetle obowiązującej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przedstawiono zasady tworzenia rezerw celowych na przykładzie banku PKO Bank Polski SA.