System bezpieczeństwa europejskiego w czasie przemian

Abstract

Termin bezpieczeństwo europejskie, choć nieraz używany był w dobrej wierze, tak naprawdę wylansowany został w latach 60 dwudziestego wieku przez Związek Radziecki. Takie, a nie inne połączenie tych dwóch wyrazów miało na celu podkreślenie, że wszystko co nieeuropejskie w polityce państw europejskich, w podtekście chodziło głównie o obecność Stanów Zjednoczonych w Europie, jest obce, niepotrzebne i niebezpieczne. Obecnie termin bezpieczeństwo europejskie ma inny sens, a zapewne niewielu zdaje sobie sprawę z jego pochodzenia. Dziś termin ten odnosi się przede wszystkim do Unii Europejskiej i Paktu Północnoatlantyckiego, czyli dwóch organizacji, które odgrywają najważniejszą rolę w tworzeniu ram instytucjonalnych polityki bezpieczeństwa europejskiego. Celem niniejszej pracy jest analiza mechanizmów europejskiej polityki bezpieczeństwa i obronności. Zaprezentowano bezpieczeństwo europejskie w czasie zimnej wojny oraz bezpośrednio po jej zakończeniu. Przedstawiono koncepcję otwarcia sojuszu oraz wpływ konfliktu w Kosowie na architekturę bezpieczeństwa europejskiego. Dokonano analizy wpływu zamachów z 11 września 2001 roku na bezpieczeństwo oraz konflikty w Afganistanie i Iraku. Przybliżono proces rozszerzenia NATO i jego rolę w nowych warunkach oraz opisano stosunki transatlantyckie w poszerzonej Unii Europejskiej.