Kazus przywódcy na przykładzie Jacka Kuronia

Abstract

Celem pracy będzie próba udowodnienia, że Jacek Kuroń był człowiekiem z misją, zawsze wychowawcą, nigdy szefem. Traktował przywództwo polityczne, jako okazję do wychowywania społeczeństwa, wprowadzania porządku moralnego. Dlatego też rodzaj przywództwa, które reprezentował można nazwać autorytetem wzorotwórczym. Pomimo, że ludzie go kochali on ostatecznie nie potrafił zinstytucjonalizować swojej władzy. Wyborcy mu ufali, był bardzo popularny a szczerością zjednywał sobie sojuszników. Swoim ciepłym wizerunkiem nie wpisywał się w kanon cech osobowościowych, które powinien posiadać mąż stanu. Praca składa się z trzech rozdziałów. Pierwszy z nich podejmuje zagadnienia dotyczące uwarunkowań przywództwa politycznego i jego typów. Rozdział drugi, to próba przybliżenia sylwetki Jacka Kuronia, prezentujący etapy jego życia możliwie najdokładniej. Ostatni rozdział stanowi próbę spojrzenia na Kuronia i reprezentowane przez niego przywództwo oczyma jego zwolenników. Czyli argumenty, które charakteryzują jego przywództwo.