Praca poza granicami kraju a system ubezpieczeń społecznych

Abstract

Na tle historii ubezpieczeń społecznych, która liczy ponad 120 lat, okres ponad 80 lat obrazuje ewolucję polskich ubezpieczeń społecznych. Historia ta pokazuje, że do lat ’90 ubiegłego stulecia Polska podpisała umowy międzynarodowe z sześcioma państwami, głównie z krajami komunistycznymi, regulujące ubezpieczenia osób kierowanych do pracy za granicę. Umowy te miały na celu zapobieganie m.in. podwójnemu opodatkowaniu i opłacaniu składek. Wynikało to z ustroju politycznego istniejącego w Polsce. Wiele lat później, w momencie, gdy Polska przystąpiła do Unii Europejskiej, kiedy rynki pracy dla polskich pracowników stanęły otworem, zaobserwowano masowe wyjazdy Polaków do pracy w krajach Wspólnoty. Ten historyczny moment wymusił na polskim ustawodawcy dostosowanie przepisów ubezpieczeniowych do warunków unijnych. Celem niniejszej pracy jest przedstawienie złożoności problemu ustalenia właściwego ustawodawstwa osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą na terenie krajów członkowskich oraz pracowników delegowanych przez polskie firmy do pracy na terenie Unii Europejskiej, w świetle przepisów dotyczących ubezpieczeń społecznych obowiązujących od 1 maja 2004 roku.