Abstract:
Utrzymywanie się wysokiego poziomu bezrobocia powoduje bowiem nie tylko negatywne skutki społeczne, ale także konieczność ponoszenia ze środków publicznych znacznych wydatków zarówno na osłony dla osób pozostających bez pracy jak również finansowanie programów na rzecz przeciwdziałania bezrobociu. Stanowi poważne zagrożenie dla rozwijającej się gospodarki i dlatego jego systematyczne zmniejszanie powinno być nadrzędnym celem polityki gospodarczej, a realizacja tego celu nabiera szczególnego znaczenia zwłaszcza w świetle integracji Polski z Unią Europejską. Pozostawanie bez pracy i bez środków do życia najbardziej dotyka oczywiście bezrobotnych i ich rodziny, jednak negatywne konsekwencje tego zjawiska odczuwa cała gospodarka. Nie tylko oznacza ono, bowiem pogorszenie warunków życia osób bezrobotnych, frustrację i niezadowolenie społeczne oraz rozwój niekorzystnych zjawisk społecznych, ale również, niewykorzystanie części siły roboczej i niższą produkcję w gospodarce. Problem ten nie ominął również i nowosądeckiego rejonu, w którym według danych statystycznych stopa bezrobocia na koniec 2006 wyniosła dla miasta i powiatu odpowiednio 13,6 i 21,7 % stając się poważnym wyzwaniem. Celem pracy jest zaprezentowanie specyfiki bezrobocia na przykładzie powiatu nowosądeckiego oraz dokonanie analizy i oceny skuteczności dotychczas stosowanych aktywnych i pasywnych form przeciwdziałaniu bezrobociu w latach 2001 - 2006. W wyniku badania autorka dokonuje rozpoznania: a) sytuacji bezrobotnych na lokalnym rynku pracy; b) struktury bezrobocia miasta i powiatu nowosądeckiego, na przestrzeni 2001 – 2006 r.; c) aktywnych i pasywnych metod ograniczania bezrobocia na lokalnym rynku. Hipoteza badawcza zakłada, iż stosowane aktualnie instrumenty (formy) aktywnego i pasywnego przeciwdziałania bezrobociu są mało skuteczne i wymagają radykalnych reform.
