Stres jako czynnik wpływający na powstanie symptomów wypalenia zawodowego i obniżający poziom satysfakcji zawodowej wychowawców zatrudnionych w placówce opiekuńczo - wychowawczej

Abstract

Zjawisko wypalenia zawodowego ujawniono w latach siedemdziesiątych, choć istniało ono prawdopodobnie znacznie wcześniej. Przemiany cywilizacyjne i wzrastające wymagania stawiane zawodom służb społecznych spowodowały, że koszty psychologiczne jakie ponoszą w swojej pracy nauczyciele, lekarze, pracownicy społeczni i inni są poważniejsze. Reprezentanci powyższych zawodów doświadczają coraz więcej stresu, z którym trudno sobie poradzić, wyczerpują się, są chronicznie zmęczeni, coraz mniej zadowoleni z pracy. Próbując sobie radzić z tymi obciążeniami coraz bardziej dystansują się od osób, którym pomagają, które uczą, z czasem tracą zaangażowanie w zawodzie, zmieniają go lub przechodzą na przedwczesną emeryturę. Zawód nauczyciela należy do tych zawodów, w których bliski kontakt interpersonalny, procesy zaangażowania i wymiany emocjonalnej odgrywają istotną rolę. Od nauczyciela oczekuje się nie tylko przekazywania wiedzy, ale także stwarzania warunków do optymalizacji rozwoju uczniów. Osobowość nauczyciela, jego umiejętności interpersonalne i wrażliwość na potrzeby uczniów stanowią swoiste narzędzie pracy oraz wpływają na sukcesy zawodowe. Zaangażowanie w pracy i codzienna troska o dobro uczniów same w sobie są dużym obciążeniem psychicznym. Niniejsza praca jest próbą uchwycenia zjawiska wypalenia zawodowego i poziomu satysfakcji zawodowej wśród wychowawców pracujących w Zespole Placówek Opiekuńczo – Wychowawczych nr 1 w Krakowie.