Polityka na rzecz dziedzictwa narodowego w Polsce

Abstract

Niniejsza praca poświęcona została polityce na rzecz dziedzictwa narodowego. Od lat kwestia ta stanowi ważny element polityki państw Unii Europejskiej, a od kilku lat również Polska odwołuje się to tego tematu widząc w nim jeden z kluczowych elementów budowania społeczeństwa obywatelskiego i tożsamości narodowej. Hasło „dziedzictwo narodowe” w ostatnich latach zdobyło ogromną popularność na świecie, a od roku 1997 stało się również istotnym elementem polityki wewnętrznej państwa polskiego. Władze Polski zauważyły, iż hasło „national heritage”, do którego odwołuje się dziś cała Europa ma ogromne znaczenie dla budowania przyszłości narodu. Dziedzictwo narodowe jest dorobkiem wielu pokoleń. Wkład w jego ochronę mają nie tylko ministerstwa kultury, ale szereg instytucji, organów i zwykłych ludzi, dla których spuścizna przeszłości jest podstawą do budowania przyszłości państwa. Polityka na rzecz dziedzictwa narodowego ma obecnie swoje odzwierciedlenie zarówno na szczeblu centralnym, jak i w każdym z niższych szczebli podziału administracyjnego kraju. Przykładów promocji i troski o dziedzictwo narodowe jest dziś bardzo dużo. Zarówno Unia, jak i konkretne organy i instytucje w Polsce dbają o to, by to, co składa się na dziedzictwo narodowe, czyli kultura narodowa, obyczajowość narodu i wydarzenia tworzące jego historię mogły przetrwać dla następnych pokoleń. Szeroko rozwinięty wachlarz możliwości, jakie dają programy unijne na rzecz dziedzictwa narodowego najlepiej obrazuje, jak wielką rolę w budowaniu wspólnoty europejskiej ma owo dziedzictwo. Obserwując jak wiele uwagi poświęca się tej kwestii w krajach Europy Zachodniej, nie można nie zauważyć ogromnego zaangażowania dla tej kwestii. To, iż sama Unia Europejska w traktacie założycielskim umieściła troskę o zachowanie dziedzictwa narodowego jako jeden z kluczowych elementów budowania wspólnoty, tylko utwierdza w przekonaniu, że temat ten jest ważny.