Zarządzanie zasobami ludzkimi w warunkach fuzji i przejęć

Abstract

W dobie globalizacji, łączenie się przedsiębiorstw stało się jedną z możliwości rozwoju organizacji nie tylko na rynkach światowych, ale również lokalnych. Fuzje i przejęcia przeżywały swoisty rozkwit w latach 90-tych. Wtedy to właśnie łączenie się przedsiębiorstw było głównym sposobem wejścia na nowe rynki, przejęcia nowych technologii i know-how, a także sposobem na pozyskanie wyspecjalizowanej kadry pracowniczej. Kluczowym argumentem przemawiającym za takim właśnie sposobem rozwoju jest efekt synergii. W fuzjach i przejęciach, standardowa matematyka niekoniecznie ma zastosowanie, ponieważ dla mariaży organizacyjnych prawdziwe jest równanie 1+1=3. Idąc dalej tym tropem, dwie połączone firmy są więcej warte i skuteczniej działające niż osobno. Takie rozumowanie nęci zwłaszcza w cięższych czasach. Zwiększenie przychodów wydaje się być prostsze, gdy zamiast próbować wejść na nowy rynek, moŜna po prostu kupić firmę, która po prostu już na nim jest. Z tego też powodu nie zawsze dobierano partnera mariażu wedle racjonalnych przesłanek, częściej natomiast z powodów finansowych, nie bacząc na inne aspekty funkcjonowania przedsiębiorstwa. Niestety, takie finansowe podejście prowadziło często do spektakularnych klap takich przedsięwzięć, kończących się odejściem z firmy kluczowych graczy. Podczas poszukiwania tematu pracy magisterskiej, ten właśnie problem wydał mi się najciekawszym. Jak to możliwe, że wszechstronnie wykształceni managerowie zarządzający niejednokrotnie międzynarodowymi korporacjami ponoszą porażkę? Celem niniejszej pracy jest analiza roli zarządzania zasobami ludzkimi w warunkach łączenia się przedsiębiorstw.