Zmiany w sposobie zarządzania instytucjonalną placówką pomocy społecznej w celu osiągnięcia obowiązujących standardów na przykładzie Domu Pomocy Społecznej przy ul. Emilii Plater w Nowym Sączu

Abstract

Celem pomocy społecznej jest wspieranie, które to pobudza do rozwoju samodzielności, odpowiedzialności i samopomocy. Gdy pomoc społeczna utożsamiana jest z wyręczaniem wyzwalają się postawy roszczeniowe skłaniające do bierności. Zasięg udzielanej pomocy społecznej jest uzależniony od zamożności społeczeństwa i im szerszy jest margines społeczeństwa z niej korzystający, tym jest droższa. Polska jako kraj rozwijający się musi pamiętać, że aby rozdawać musi najpierw wytworzyć. Z powodu braku środków dla wszystkich, pomagając jednym, odbieramy drugim. Niestety komu i w jakim zakresie udzielamy pomocy decyduje raczej polityka niż rzeczywiste potrzeby obywateli. Trudno zatem jest zachować jej ciągłość. Innym aspektem pomocy społecznej jest uzależnienie. Im więcej bowiem pomocy tym mniej zadowolenia z jej wielkości. Człowiek stale korzystający z pomocy innych rzadko kiedy jest z niej zadowolony, a z drugiej strony rzadko kiedy jest przez dających do końca akceptowany. Przekształcenie polskiej polityki społecznej nastąpiło w latach dziewięćdziesiątych. Skutkiem tych przeobrażeń była ustawa o pomocy społecznej z 29 listopada 1990 roku, w której definiowano pomoc społeczną jako instytucję polityki społecznej państwa, która ma na celu umożliwienie osobom i rodzinom przezwyciężenia trudnych sytuacji życiowych, których nie są one w stanie pokonać, wykorzystując własne środki, możliwości i uprawnienia. W Polsce pomoc jest udzielana w trzech formach: pieniężnej, środowiskowej, instytucjonalnej. Niniejsza praca poświęcona jest pomocy instytucjonalnej. Jest próbą ukazania takiej właśnie pomocy na przykładzie funkcjonowania wybranego domu pomocy społecznej poprzez dokonanie analizy i oceny zarządzania tego typu instytucją. Praca stanowi próbę ukazania metod i aspektów związanych z zarządzaniem DPS, a obejmuje: strukturę organizacyjną, misję, cel i strategię, standaryzację, komunikację, politykę personalną, podejmowanie decyzji, motywowanie pracowników. Podstawową metodą badawczą jest analiza i interpretacja aktów prawnych obowiązujących w polskiej i unijnej polityce społecznej. W pracy posłużono się porównaniami odnoszącymi się do rozwiązań charakterystycznych dla zarządzania organizacjami tego typu w wybranych krajach europejskich. Praca składa się z czterech rozdziałów, z których każdy podzielony jest na podrozdziały. Pierwszy poświęcony jest historii pomocy społecznej na świecie i w Polsce oraz zasadom, celom, zadaniom instytucjonalnej pomocy społecznej. Rozdział drugi zawiera informacje dotyczące uwarunkowań prawnych funkcjonowania instytucjonalnej pomocy społecznej na przykładzie działalności Domu Pomocy Społecznej przy ul. Emilii Plater w Nowym Sączu i stanowi próbę określenia placówki społecznej w obrębie określonych standardów jako podstawa do rozważań na temat zarządzania nią. Kolejny rozdział poświęcony jest kierowaniu domem pomocy społecznej i próbie umiejscowienia zarządzania tego typu placówką w grupie organizacji o charakterze instytucjonalnym. Rozdział czwarty stanowi analizę celów i form procesu zarządzania w placówkach realizujących zadania z zakresu polityki społecznej