Zrządzanie kapitałem intelektualnym w jednostce edukacyjnej na przykładzie WSB-NLU w Nowym Sączu

Abstract

Przejście od gospodarki przemysłowej do gospodarki wiedzy wywołało zmianę spojrzenia na zasoby przedsiębiorstwa. Spostrzeżono, że o pozycji konkurencyjnej decydują nie tylko kapitał finansowy i aktywa rzeczowe, ale doceniono znaczenia nowej kategorii kapitału – kapitału intelektualnego. Podstawową cechą kapitału intelektualnego jest jego niematerialność, co jednocześnie utrudnia uwzględnienie go w raportach finansowych firm, mimo że jest to obecnie główny czynnik decydujący o przewadze konkurencyjnej przedsiębiorstwa. Na kapitał intelektualny składają się czynniki związane z wiedzą, doświadczeniem i umiejętnościami pracowników (kapitał ludzki), strukturą i procedurami wewnętrznymi firmy (kapitał strukturalny) oraz rynkowymi aspektami relacji z klientami i partnerami biznesowymi (kapitał relacyjny). Istnieje wiele wskaźników i modeli pozwalających na pomiar kapitału intelektualnego. Pozwalają one firmom na wybór tych spośród nich, które najlepiej odzwierciedlają uwarunkowania działalności i wewnętrzne potrzeby firmy. Cechą wspólną wszystkich metod jest umożliwienie identyfikacji niematerialnych składników oraz wspieranie procesów zarządzania kapitałem. Metody szacowania kapitału intelektualnego tworzą jednocześnie podstawę dla budowania strategii pozwalającej na podnoszenie wartości przedsiębiorstwa. Niniejsza praca podejmuje problematykę zarządzania kapitałem intelektualnym w jednostce edukacyjnej. Kumulacja, rozwój oraz badania kapitału intelektualnego to ważny temat nie tylko w firmach i przedsiębiorstwach ale również w tak specyficznej jednostce jaką jest wyższa uczelnia a zwłaszcza uczelnia kształcąca przyszłych menedżerów. Celem pracy jest ukazanie nadrzędnej roli kapitału intelektualnego dzięki, któremu możliwy jest rozwój uczelni i podejmowanie nowych wyzwań.