Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji w teorii i praktyce w III Rzeczypospolitej

Abstract

W świecie, w którym media są czwartą władzą, regulatory rynku mediów pełnią kluczową rolę. Nie inaczej jest w Polsce, gdzie Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji została obdarzona wieloma ważnymi kompetencjami. To jak w danym kraju funkcjonuje regulator, często może wiele powiedzieć na temat nie tyle stanu radiofonii i telewizji oraz dziennikarstwa w ogóle, lecz także stanu demokracji, a dokładniej – jaki stosunek mają politycy (głównie rządzącej partii) do mediów, szczególnie publicznych. Polska jest tego dobrym przykładem. Praktycznie od 1993 roku mamy do czynienia z sytuacją, kiedy to instytucja ta nie wypełnia właściwie powierzonej jej roli, co również przekłada się na to, w jaki sposób funkcjonują media publiczne (nad którymi KRRiT sprawuje kontrolę). Celem pracy było zweryfikowanie ustrojowych założeń towarzyszących powołaniu Rady oraz ich przełożenia na rzeczywistość, szczególnie w odniesieniu do zagwarantowanego ustawowo pluralizmu tego organu.