Model mentoringu we współczesnej szkole wyższej

Abstract

W pracy opisano rozwiązania, które są w stanie zdynamizować proces ich odkrywania i rozwijania możliwości tkwiących w człowieku, a co najważniejsze, wprowadzić studenta na ścieżkę ustawicznego samodoskonalenia. Wydaje się, że (tym) najefektywniejszym podejściem może okazać się mentoring. Uczelnia, w której zostanie on wprowadzony, zapewne w dużo większym stopniu, sprosta wyzwaniom gospodarki opartej na wiedzy, umożliwiając studentom wszechstronny rozwój. W rozdziale pierwszym została przedstawiona istota zarządzania wiedzą w społeczeństwie uczącym się. Ponadto określone zostały jego cechy oraz rola szkolnictwa wyższego w tym procesie, łącznie z zarysowaniem celów i zastosowaniem strategii zarządzania wiedzą. W rozdziale drugim, określone zostały zadania, jakie powinno spełniać szkolnictwo wyższe, w tym uczelnia inteligentna, w kontekście zarządzania wiedzą. Według autora najważniejszym zadaniem, który stanowi podstawę efektywnego kształcenia jest odkrywanie i rozwijanie potencjału studenta, w tym jego kompetencji. Rozdział trzeci traktuje o mentoringu, jako o zinstytucjonalizowanym systemie, opartym na relacjach mistrz – uczeń, mogącym zmierzyć się z wyzwaniem kreowania liderów na miarę gospodarki przyszłości, a zatem - opartej na wiedzy. Opisano tu jego funkcje i znaczenie oraz obecne zastosowanie. Niniejsza praca zawiera także badania opinii studentów oraz kadry zarządzającej uczelnią na przykładzie WSB – NLU dotyczące kwestii będącej przedmiotem zainteresowania autora. Badanie zostało przeprowadzone pod kątem promowania zadań i celów uczelni, która chce rozwijać talenty liderów. Zwieńczeniem pracy jest przedstawienie funkcjonalnego i interaktywnego modelu mentoringu w szkole wyższej.